Percival Christopher Wren schreef 'Beau Geste' in het jaar 1924, een tijd waarin begrippen als eer en lotsverbondenheid nog zonder ironie in de mond genomen werden. 'Beau Geste' is dan ook in de eerste plaats een verhaal over moed en zelfopoffering, eer en trouw. En in de tweede plaats een verhaal over de gekmakende hitte en de allesoverheersende eenzaamheid van een leven in de woestijn.

Johan Petit bewerkte het boek en maakte er samen met de mannen van Theater Froefroe een toneelversie van. Het resultaat was een ouderwets spektakelstuk in vier bedrijven, twintig personages die allemaal door Sofie Decleir van Theater Zuidpool en Johan werden gespeeld. Dolefante, het huisorkest van het MartHa!tentatief (Jonas Van Den Bossche, Bart Voet, Benjamin Boutreur en Stoffel Verlackt) zorgden voor een adembenemdende soundtrack.

Sergeant :
alle goeie legionnairs worden van tijd tot tijd eens goed gaga en dan zijn ze in staat om één van drie verschrikkelijke dingen te doen. Un: uw eigen zelfmoorden, deux: iemand anders vermoorden, en trois: ne sergeant tegenspreken.

Wij noemen dat ‘Le Cafard’: 'de kever'. Die zit in uwe kop. En hoe harder de zon op uwen bol schijnt, hoe harder uw leven hier, hoe groter de verveling, hoe verder het marcheren, hoe minder water, des te rapper kruipt dat die kever in uwe kop rondkruipt.

sergeant. Dat is bangelijk...

'Beau Geste' was een coproductie met van Theater Froefroe en Theater Zuidpool.