Op 2 oktober startte Tom Clement met 'Wassalon', een nieuw project  waarbij hij telkens een week lang tekent in een wassalon in een Antwerpse wijk.
De eerste week begonnen we in samenwerking met District Antwerpen in een wassalon in de Brederodestraat (lees hier het verslag) met Anissa Boujdaini als dichteres. De tweede week tekende Tom in wasserij Netezon in Wilrijk en kwam Andy Fierens dichten (het gedicht, het filmpje en het verslag vind je hier). De derde week 'verbleef' hij 5 dagen lang in de wijk Luchtbal, Aya Sabi maakte hierover een prachtig gedicht. Week vier vond plaats in wassalon Oase in Merksem. Peter Holvoet-Hanssen maakte niet één maar een hele reeks gedichten. (het verslag lees je hier) 
November startte Tom in de wijk Sint-Andries, de jonge dichteres Nouha Rannoun maakte hierover een prachtig gedicht. (het verslag lees en bekijk je hier)
Week 6 vond plaats in een wassalon in Berchem. Tom nodigde dichteres Delphine Lecomte uit. Foto's, tekeningen, het gedicht en alweer een prachtig filmpje vind je hieronder:

Het leven is een vuile zwiermolen

Terwijl de aarde draait tuimelen de kleren van de sjamaan
En de mijne in de wasmachine naast de zijne
Onze aarde, onze aanwezigheid, de baarmoeder, de wasserette
Een vrouw zonder noten op haar zang komt binnen
Met een dozijn vuile fluwijnen, een man met een hazenlip dagdroomt over Amerika.

Ze weten hem daar tenminste naar waarde te schatten
Zijn vrouw is een pittige Filippijnse hondenkapster
En zijn kinderen zijn briljante ettertjes
Niemand is gelukkig in de wasserette
Maar daarbuiten zijn we nog honderd maal ellendiger.

Ik haal mijn kleren uit de wasmachine en vergeef mezelf mijn schulden
En ook de schulden van de sjamaan, we hebben dezelfde voeten
Dit is toeval en geen reden om te feesten
Iedereen is jarig en verweesd in de wasserette
We zijn evenwel niet ontroostbaar, want we hebben genoeg geld om een marsreep
Uit de automaat te halen.

We strijken onze kleren op het ritme van de stroperige nostalgische muziek
Traag, nauwgezet, haast religieus
De ontslagen kraanmachinist klaagt over zijn luie dochter
Die samenwoont met een simpele slachter, ze vangt niets aan met haar leven,
Ze kijkt naar obscene afvalraces en maakt cirkels schimmelkaas soldaat

Een bloedmooie alchemistische trompettist betreedt de wasserette
En doet alle harten sneller kloppen
We aanbidden zijn vlekken, we vereren zijn morsigheid
Hij zou mijn zoon kunnen zijn, ik zou hem op handen dragen
Ik zou hem verstikken, hij zou weglopen naar Lapland,
En trouwen met een stugge tapijtenweefster.

Ik hoor iemand de wasserette vergelijken met het vagevuur
Maar hij weet niets, hij is slechts een toerist
De wasserette is een toevluchtsoord voor gehavende zielen
En miskende geniën, iedereen wordt hier proper
En niemand moet lang blijven.

- Delphine Lecompte