'De snoek van Sjestov' gaat over twee mensen die ontdekken dat ze dezelfde dingen mooi vinden. En daarom vrienden worden. Beiden willen ze de wereld anders doen draaien dan hoe hij draait. En dus besluiten ze om samen een toneelstuk te maken.

'De snoek van Sjestov' is een verhaal over vriendschap. Over hoe ge een vriend kunt kwijtraken en die vervolgens toch nog terug kunt vinden. Een verhaal dat zich bedient van grote woorden als haat en vergeving. Een verhaal over doodgaan ook.

In de zomer van 1997 studeerde Johan Petit af. Een jaar later speelde hij mee in het stuk van kompaan Bart Van Nuffelen, 'Ge moet niet persé Ananas gegeten hebben om te weten DATDAT ongelooflijk lekker is', waarmee het MartHa!tentatief een nominatie binnenhaalde voor het theaterfestival. In volle overmoed besloot Johan om in navolging van Bart een groots opgezet toneelstuk te schrijven getiteld 'Het Hondje Candy'. In tegenstelling tot '...DATDAT...' werd 'Het Hondje Candy' een fiasco, niet alleen op artistiek, maar ook op menselijk vlak. De creatie- en de speelperiode waren een regelrechte hel. Niet alleen rammelde het stuk aan alle kanten, Johan bleek niet in staat om op de vragen van de acteurs ­— waarover gaat het stuk en wat willen we ermee vertellen — een afdoend antwoord op te geven.

Vorig jaar stierf een vriend van Johan Petit waarmee hij ooit nog samen een regieopleiding had gevolgd. Een vriend die meespeelde in 'Het Hondje Candy'. De vriendschap tussen beiden liep onherstelbare schade op. Of zo leek het toch, want in de daaropvolgende jaren werd de vriendschap stukje bij beetje hersteld.

Een voorstelling van Johan Petit en het gehele en voltallige MartHa!tentatief met live muziek van Benjamin Boutreur, Jonas Van den Bossche en Frans Grapperhaus.